Seventh Son Of A Seventh Son

Prisoner

a mnie ostatnio sentymentalnie rozwala teledysk do Can i Play with Madness!? ,fajnie utarli nosa wszystkim dla których ten utwór jest "za lekki",bardzo mi się to podoba

poza tym,trzeci utwór Ironów jaki usłyszałem na żywo

Administrator (czuj respekt)

utwór genialny, z jednej strony przebojowy, a z drugiej niebanalny

Prisoner

to też jeden z tych utworów gdzie najważniejszą rolę pełni Bruce,podobnie na The Prophecy,na Clairvoyancie przykładowo taką osobą jest Dave

wg.mnie

Prisoner

The Prophecy , ciekawe jak by brzmiał live , już mam to w oczach , chórki Adriana w trudnych dla Bruce'a momentach wokalnych i dodatkowa moc bijąca ze sceny , szkoda że to takie domysły tylko

utwór jeden z tych które biją wszystko (nie licząc innych utworów Iron Maiden)

Prisoner

Nie rozumiem jak można nie uwielbiać Moonchild , ten utwór to prawdziwa rewelacja , po raz pierwszy Bruce na szeroką skalę śpiewa w średnich rejestrach , klawisze na wstępie mają niesamowity klimat , a gitary nawet chyba bardziej niż w solach miażdżą w podkładzie do zwrotek co u Ironów raczej rzadko się zdarzało.
Ten utwór to coś o wiele więcej niż tylko otwieracz płyty.

O tym jak kocham ten album niech świadczy to , że mógłbym podobne pochwały napisać o każdym utworze z tej płyty.
Jednak warto pamiętać , że Ironi to nie tylko Seventh Son ale tez inne płyty , powiem tak jestem za kultem Seventh Sona ale nie kosztem innych albumów równie świetnych i ewentualnie troszkę mniej genialnych.

Public Enema #1

Prophecy jakoś najlepiej mi wchodzi, chyba dlatego, że kiedyś było trochę pomijane. Świetny utwór, pozytywnie się wyróżnia na tle reszty.
Ale na żywo jakoś go nie widzę.

Prowler

Evil that Man Do , Clairvoyant , Infinite Dreams tak możemy wymieniać ale te co dałem to już takie super killery , ale cały album kopię dupę , poprostu mega heavy-metal i tyle

Prowler

Często słyszałem że trzeba słuchać płyty w całości i wczoraj postanowiłem przesłuchać całą dyskografię studyjną w ten sposób.
Zacząłem od Seventh Sona dlatego, że akurat w tym wypadku jest to dla mnie oczywiste. Nie ma drugiego albumu, który bym tyle razy przesłuchał w całości.
To było coś niesamowitego, ten sam klimat co w 2001 r. , jedynie może by lepszy sprzęt się przydał.
Każdy utwór tworzy całość i aż głupio oceniać poszczególne utwory jednak zgodnie z tradycją zrobię to

Moonchild 9,5
Infinite Dreams 10
Can I Play with Madness 9
The Evil that Man Do 9
Seventh Son of a Seventh Son 9,5
The Prophecy 9
The Clairvoyant 9,5
Only the Good Die Young 8,5

Szkoda, że Ironi nie zdecydowali się zagrać całego albumu live utwór po utworze, klimat byłby niesamowity.

Administrator (czuj respekt)

ale za to zagrali tak inny album Wink

Prowler

http://www.youtube.com/watch?v=KU3XPFfusVA

KURWA MAĆ TA WERSJA ZABIJA !!!!!!

TO JEST COŚ NIESAMOWITEGO !!!

Prisoner

Żaden inny album Ironów nie zyskuje tyle gdy jest słuchany w całości. Przy płytach Iron Maiden z obecnego składu zawsze jest dla mnie za dużo dłużyzn. Tutaj odwrotnie, zawsze żałowałem, że zespół nie przedstawił jeszcze jednej dłuższej kompozycji. Mieli wtedy takie pomysły, że troszkę szkoda, że z rozbudowanych kompozycji mamy tu tylko tytułowego Seventh Sona i w jakimś stopniu Infinite Dreams. To w końcu dwa najlepsze utwory na tym albumie, zwłaszcza Infinite Dreams, który na dzisiaj uważam za najlepszy utwór Iron Maiden.

Administrator (czuj respekt)

no bo jak słuchać conceptalbumu, to tylko w całosci!

Prisoner

Dlatego uważam, że Seventh Son dobrze zabrzmiałby w całości także na żywo, kawałek po kawałku.

Administrator (czuj respekt)

yhy. niestety, pomysł grania albumu w całosci pojawił się 18 lat później

Prisoner

Właśnie dlatego liczyłem, że w 2013 roku Steve pokusi się o zagranie w całości swojej ulubionej płyty z lat '80. Jestem ciekaw zwłaszcza Prophecy, Adrian w chórkach i znakomicie zazębiałby się z epickim Seventh Sonem. Ogromny rarytas dla zbieraczy bootlegów.

Administrator (czuj respekt)

"Ogromnym rarytasem", to są raczej nagrania jeszcze z lat '70 Razz

Prisoner

Co nie zmienia faktu, że Prophecy byłoby wielkim rarytasem. Podobnie jak Only the Good Die Young.

Child of the damn

Takie Iron Maiden bardziej progresywne. Myśmy z kolegami nie rozumieli tej muzy z początku, ale szybko zrozumieliśmy. Jednak jest tu trochę starego dobrego grania typu Clairvoyant, Moonchild czy Evil that Man Do. Solówki w tytułowym przenoszą do innego świata. Infinite Dreams również klasowa kompozycja. Piękne pożegnanie lat '80.

Prisoner

Zakupiłem ten album w listopadzie 2001 roku i od razu wiedziałem, że mam do czynienia z albumem wyjątkowym. Każdy utwór układa się w logiczną całość. Moonchild i Only the Good Die Young spinają się klamrą nie tylko z powodu intra i outra. Can I Play with Madness to niedoceniany hit, nielubiany wręcz, prawda Janku??? Co do reszty pełna zgoda.

Administrator (czuj respekt)

Prisoner

Najważniejsze, że na forum zaczęli pisać nowi ludzie.

Only the Good Die Young, znakomity utwór, kiedyś kurde uważałem tylko, że dobry.