The Number Of The Beast

Prisoner

Run to the Hills na pewno. Po solówce Dejva już jest tylko powtarzanie refrenu do końca, bardzo mało się dzieje. Jedynie to można pochwalić zespół, że mając tak mały staż potrafi nagrać tak duży przebój.
Z Number of the Beast sprawa jest inna, to jest według mnie świetna kompozycja. Muzycznie nawet całkiem sporo się dzieje jak na singiel. Znakomite agresywne zwrotki, świetnie solówki, słowem wzorcowy heavy-metal.
Nie jest to jednak utwór, który koniecznie musi być na każdej trasie. Starczyłoby spokojnie grać go raz na 3-4 trasy. Lepiej by smakował i miejsce by się zwolniło np. dla Children of the Damned czy Akacji.
W zasadzie to na każdym koncercie powinien być tylko Hallowed Be thy Name no i z wiadomych względów Iron Maiden.

Administrator (czuj respekt)

Prisoner

Czy ja wiem czy to były takie przeboje? Idea NWOBHM była taka by grać prosto, szybko i do przodu. To już prędzej 747 Saxon ma cechy przeboju, ale kawałki Iron Maiden?. Prowler i Running Free to są nośne kawałki, ale Run to the Hills to jest taki utwór, że można w radio puścić bez żadnego problemu.
Number natomiast jest dla mnie bezbłędny, jeśli już czepiłbym się do refrenu i tego six, six, six, które im przyniosło dożywotni napływ sezonowców (podobnie jak pierwsze dwie minuty utworu Fear of the Dark) Za to to I'm Coming Back, I Will Return jest właśnie dla mnie znakomite. Za często go słyszeliśmy na żywo i to jest sedno problemu. Z Trooperem mam powoli to samo.

Administrator (czuj respekt)

Wszystko zależy, w jakim radiu i o jakiej porze

Prisoner

Po udziale tego utworu w show Twoja Twarz Brzmi Znajomo nawet w Radio Złote Przeboje w porze reklamowej.

https://www.youtube.com/watch?v=R5J9l2nMZbw

Administrator (czuj respekt)

wygląda to jakby parodiował Brusa

Prisoner

moja kolejność utworów na albumie jest taka

1.Hallowed Be thy Name
2.The Prisoner
3.22 Acacia Avenue
4.The Number of the Beast
5.Invaders
6.Children of the Damned
7.Gangland
8.Total Eclipse
9.Run to the Hills

W przypadku TE oczywiście mam na myśli remaster.

Prisoner

Children of the Damned to znakomity utwór, ale jednak z tych klasyków z lat 80 uważam, że jest sporo jeszcze lepszych. Dla mnie np. 22 Acacia Avenue to zawsze była ciekawsza kompozycja i nie ukrywam, że chętniej bym usłyszał na koncercie. Może jeszcze się kiedyś uda.

Administrator (czuj respekt)

Na trasie pożegnalnej Razz

Child of the damn

Number to 10/10 heavy-metalu, brak skali, poprostu wielka klasyka, album bez słabego momentu. Steve Harris z majora stał się prawdziwym generałem i armię, która nazywa się Iron Maiden doprowadził do wygranej bitwy. Hallowed Be thy Name, 22 Acacia Avenue czy np. niedoceniane Gangland. Nie wspominając o hitach typu tytułowy czy Prisoner. Ten album to kult.

Prisoner

Zawsze powtarzałem, że to album bez żadnych minusów, do tego z niedocenianym otwieraczem i jedyną w swoim rodzaju sekcją rytmiczną. To jedyny album gdzie spotkali się Bruce i Clive czyli majestat heavy-metalu i typowe hard-rockowe feelingowe granie.

Child of the damn

Invaders jasne, agresywny i kąśliwy otwieracz. Przenoszący nas jakby do czasów gdy to Purple, Sabaci i Ufo rządziło w tym graniu. Clive znamienity pałker, uderzający z prędkością torpedy.