DIO-solowe płyty

Prisoner

aż dziw ,że nie było takiego tematu ,narazie znam:

Holy Diver 9,5(genialna, jedna z najlepszych w historii heavy ,takie rzeczy jak Stand Up and Shout, tytułowy,Don't Talk to Strangers,Shame on the Night czy Rainbow in the Dark to totalna klasyka,brak wypełniaczy )
Last in Line 8,5(ma kawałki świetne jak tytułowy,One Night in the City czy Egypt,ale też gorsze, trochę wtórna w stosunku do HD,ale i tak mocna rzecz)
Sacred Heart 8(dobry porządny heavy-metal,troszkę zbyt gładkie brzmienie jak dla mnie ,genialny Rock and Roll Children,ale tez parę gorszych kawałków)
Dream Evil 9 (bardzo,ale to bardzo lubię, równa rzecz, ale parę kawałków jeszcze się wybija jak tytułowy,Sunset Superman czy prześwietny All the Fools Sailed Away)
Killing the Dragon 8,5 (płyta przygotowana specjalnie dla maniaków klasycznego heavy, szybka,przebojowa,melodyjna ale jednak ostra w brzmieniu ,dużo świetnego materiału jak tytułowy, Scream czy Along Comes a Spider)

dzisiaj poznaję Lock Up the Wolves (która słyszałem pobieżnie) ,a także Strange Highways ,z którym wiąże duże nadzieje

Administrator (czuj respekt)

Dla mnie jest wielka trójca:
-Holy Diver (za kopanie w dupsko)
-Sacred Heart (za przebojowość – w pozytywnym tego słowa znaczeniu Wink

)
-Dream Evil (piękno, „mistyczny” klimat)

ostatnio słuchałem trochę tych „wyklętych” płyt – Strange Highways i Angry Machines, no i nie wiem, czemu tyle osób wieszałona nich psy. Oczywiście, od arcydzieł z lat '80 dzielą je lata świetlne, ale nie znaczy to że są złe, choć, niestety, momentami moze trochę nazbyt „nowoczesne”.

Prisoner

ja narazie słuchałem Strange Highways parę utworów i wcale bym nie powiedział że jest o lata świetlna gorsza od klasyków, inne granie zupełnie ,a tytułowy ma takie specyficzne piękno Dehumanizera, dobry też był Evilution...ściągnąłem sobie ten album ale niestety jest jakieś hasło...nic posłucham w całości kiedyś

a wyklęte to one zawsze były wśród ludzi z powermetalzone czy gondolin którzy wielbią totalnie pedalskie granie ,którzy sobie ubzdurali że płyty starych kapel z lat 90 to słabizna (m.in te płyty czy X Factor) i dopiero Edguye, Hammerfalle i inne Sonaty Arcticy dały renesans takiemu graniu,jak dla mnie w latach 1990-1999 powstało kilka genialnych albumów i latom 2000-2009 daleko do tego ,inna sprawa że były to same albumy muzycznych weteranów ,bynajmiej nie tylko Painkiller no bo też Dehumanizer,X Factor,Chemical Wedding,1916 , Countdown to Extinction, Ballbreaker czy ostatnio bardzo lubiany przeze mnei Solid Ball of Rock , a jak czyta się niektórych to dla nich ostatnie 10 lat to wręcz takie świetne czasy jak lata 80...tzn to jakoś tak od 1997 r. te Edguye i Hammerfalle tak zaawansowały dając taką popularnosć temu nurtowi więc więcej niż 10

zapoznałem się z Lock Up the Wolves i pamiętasz Janek jak u Darka słuchaliśmy to narzekałem...dziś przesłuchałem i uważam ,ze bardzo dobry album, dość klasyczny dla Dio np. Wild One czy Walk on Wated ,pojawiają się kawalki bardziej Sabatowskie jak tytułowy ,bardzo fajnie się słuchało

Janek, myślę że Killing Dragon może wejść do Twojej czołówki, płyta poprostu zagrana nuta w nutę idealnie pod gust konserwatystów muzycznych, jednocześnie kurewsko świeża

Administrator (czuj respekt)

Właśnie muszę przesłuchać..

Prisoner

Jimmy Bain basista DIO i Rainbow nie żyje

Administrator (czuj respekt)

Prisoner

Faktycznie, nie zauważyłem. Cóż powiedzieć, refleksję mam taką, że jak za 30-40 lat będą umierali muzycy urodzeni w latach 70 i 80 to niewiele osób będzie wtedy te nazwiska kojarzyć. Teraz niestety będą umierali Ci najwięksi herosi, którzy dorastali lub byli dorośli gdy rock dopiero się tworzył.
Najstarsi z tej ekipy byli Lord i Dio. Ich już nie ma. Najmłodsi to muzycy, którzy mają grubo ponad 50 lat. Genialne pokolenie. Świat po wojnie musiał być tak skonstruowany, że na takich ludzi było zapotrzebowanie .

Prisoner

Chociaż ten gość grał w paru beznadziejnych filmach to po tym wywiadzie nabieram do niego dużego szacunku!

[link widoczny dla zalogowanych]

Administrator (czuj respekt)

Hm, ja bym jednak typowo siłowego śpiewu (oczywiscie wybitnego) nie porównywał do głosu operowego.

Prisoner

Wiesz to są już detale, ale warto docenić fakt, że postać było nie było ze świata Hollywood pisze takie przyjemne i miłe rzeczy o jednym z największych postaci rocka i heavy-metalu. Nie sądziłem, że on zna takie albumy jak Mob Rules czy Last in Line, a tu taka niespodzianka.

Administrator (czuj respekt)

Prisoner

Właśnie, skoro zna te tytuły to musi być fanem za co mu chwała. Przeważnie aktorzy Hollywood są fanami jakiegoś beznadziejstwa.

Administrator (czuj respekt)

Mozesz się zemną nie zgodzić, ale po "Pick of Destiny" bylo widać, że są fanami dobrej muzyki. BTW ten utwór "Dio" Tenacious D, to, niestety, straszna ch*jnia Sad

Prisoner

Mi się ten film raczej źle kojarzył. Chociaż obecność Meat Loafa, który grał jego religijnego ojca powinna dać mi do myślenia. To nie jest byle kto w świecie muzyki rockowej. Facet nagrywał ciekawą muzykę swego czasu. Z pogranicza hard-rocka.

Public Enema #1

Film całkiem całkiem, sam zespół TD chujowy jak stąd do wieczności.

ale wywiad bardzo sympatyczny, chwali się