Magnum

Prisoner

Jedno z moich ostatnich, dużych odkryć. Zespół, który jak na stary, dobry angielski rock przystało urzeka szlachetnych i magicznym klimatem co nie oznacza, że panowie nie potrafią przywalić mocnych hard-rockiem. Potrafią i to bardzo dobrze.
Moje ulubione płyty to zdecydowanie Eleventh Hour i wcześniejszy Chase the Dragon. Pierwsza połowa lat'80 kiedy zespoły angielskie nie zaglądały jeszcze w stronę oceanu i grały mocną, hard-rockową muzykę. Na tych dwóch płytach jest bardzo dużo świetnych utworów np. The Spirit, Soldier of the Line, The Prize czy Great Disaster.

Debiut to z kolei całkiem fajny album, ale czuć, że panowie nie mieli tu własnego stylu, brzmi to jak Queen, podobieństwa są ogromne.
Największy sukces odniósł album On a Storyteller's Night, mamy tu mieszankę ostrego hard-rocka z bardzo przebojowymi utworami. Na pierwszy plan wybijają się How Far Jerusalem z wspaniałymi wokalami Catleya i utwór tytułowy z przebojowym potencjałem i świetnym klimatem.
Z kolei późniejsze albumy z lat '80 są bardzo pod USA np. Vigilante. Wydany w 1988 r. Wings of Heaven podobnie, tylko, że tam znajduje się mój ulubiony utwór Magnum. Chodzi o epicką kompozycję Don't Wake the Lion. Każdemu kto nie słyszał tego utworu gorąco go polecam. Magia nie z tej ziemi.

Magnum to przede wszystkim charakterystyczny wokal Boba Catleya i znakomite gitarowe zagrywki Tonego Clarkina. Zespół pochodzi z Birmingham, a to przecież zupełnie inna szkoła grania niż np. Black Sabbath.

Mam nadzieję, że nie był to ostatni znakomity zespół, którego muzykę poznałem.

Administrator (czuj respekt)

Poznałeś ten zespół chyba przy okazji składanki ”Metal Mania”, nie? Przyznam szczerze, że nieźle się podszkoliłeś w ich dyskografii. W sumie jak dla mnie ta grupa to taki „Pendragon na sterydach”, chociaż Magnum zaczynał wcześniej. Największymi atutami moim zdaniem są melodie i klimat. Oczywiście, w warstwie instrumentalnej nie ma miejsca na jakąkolwiek „amatorszczyznę”, czy banały a'la pewien modny ostatnio zespół z duchem w nazwie. Szczerze mówiąc nie poznałem ich studyjnej twórczości po Storytellersie (tylko świetną koncertówkę, o ktorej mówiłem ostatnio). Ze Storytellersa podobają mi się najbardziej te „komercyjne hiciory”, takie jak "Just Like an Arrow", czy "Steal Your Heart". Mam jeszcze album ”Brand New Morning” z 2004go roku i to już takie bardziej „surowe” granie. Słyszłem fragmentu ich ostatniego ”Escape from the Shadow Garden” i to był powrót do najlepszych lat zespołu Smile

Prisoner

Tak dokładnie tak było. Były tam dwa utwory, właśnie rewelacyjny The Prize i tytułowy z debiutu. To był fajny czas na poznawanie muzyki bo bardzo mało wtedy słuchałem Ironów. Po koncercie w Warszawie praktycznie przez rok ich nie słuchałem bo miałem przesyt. Dlatego bardzo dużo kapel wtedy odkryłem m.in Thin Lizzy, Coroner, Heavy Load czy właśnie Magnum czy potem sporo rzeczy, których słuchało się na Żmigrodzkiej.
To się skończyło jakoś na jesień 2009 gdzie znów dopadła mnie potężna faza na Ironów, która trwała jakoś rok.
Do Magnum powróciłem jakoś w połowie 2011 r. i zaczęłem poznawać więcej. Najwięcej czasu poświęciłem tym typowo hard-rockowym utworom z Chase the Dragon i Eleventh Hour. On a Storyteller's Night słuchałem mniej, ale tam też było sporo dobrej muzyki.
Escape from the Shadow Garden chyba słyszałem fragmentami, tak mi się wydaje. Pewny nie jestem, ale chyba Taffer z forum Judasów coś zapodawał.

Administrator (czuj respekt)

Prisoner

Chyba trochę wcześniej przez posty Grindera na forum Judasów. Jakoś kwiecień 2009. Puszczałem Ci ich na youtube w Zodiaku. Potem jakoś 2-3 tygodnie potem przyniosłeś od Bolka Death of Glory i słuchaliśmy tego w Zodiaku. Jakieś japońskie wydanie.

Forum działa, ale zupełnie ucichło. Prawie każdy ze starych użytkowników przestał pisać. Kilka osób z tego forum lubiło ten zespół.

Administrator (czuj respekt)