Starocie lepsze....

Prisoner

Od dłuższego czasu zauważam u siebie pewną tendencję. Zamiast śledzić bacznie obecną scenę, coraz bardziej brnę w stare brzmienia. I to już nawet nie lat 80- tych co coraz bardziej w 70- te czy w 60- te... Np. Mając do wyboru przesłuchanie np. najnowszej płyty bliżej nieokreślonego zespołu metalowego, ja np. wolę sobie zapuścić stary Scorpions, Judasów z 70-tych, czy Hendrixa...... (o Sabbatach, Grave Digger, czy Bathory nie będę pisał, bo te kapele będą zawsze przeze mnie słuchane, podobnie jak większość co bardziej znanych starych heavy metalowych, czy hard rockowych kapel).....
Tyż macie coś takiego????

Moderator (czuj respekt)

jak dla mnie zarówno te "bardzo stare " jak i "najnowsze produkcje" to podobna bajka - nieodkryte lądy heavy metalu /rocka ! Smile

Prisoner

'70 Forever

do tego trochę muzy z wczesnych lat 80 i Iron Maiden

tak mogę określić swój stosunek do tej sprawy

Administrator (czuj respekt)

Ja się z Ewrardem zgadzam...
Jakby tak przejrzeć płyty wydane w przeciągu ostatnich kilku lat, to na pewno znaleźlibyśmy duuuuużo mniej interesujących rzeczy, niż powiedzmy 35 lat temu. Mam nadzieję jednak, iż nie jest to związane z jakimś upadkiem rocka...

Prisoner

auważyłem,że teraz najwięcej zarabia się na koncertach właśnie, nie jak kiedyś, płyta stała się pewnego rodzaju dodatkiem, trasy koncertowe głównie opierają się na festivalach i zarabia się tam mnóstwo kasy a na płytach raczej niewiele ,Dickinson o tym mówił,że dawniej kasa była ze sprzedaży płyt, singli, miejsc na listach przebojów, a teraz to w zasadzie zarabia się na koncertach,głównie dużych...może to przyczyna że wszystko słabnie

dobry przykład-Saxon, gołym okiem widać że dla tego zespołu płyta nowa to tylko pretekst by wyjechać w trasę a tam mają wstęp na wszystkie duże festy w Europie i mają z tego kasę ,płyty wydają taśmowo co 2 lata

Administrator (czuj respekt)

Ale Saxon akurat poziom trzyma...
To, że jedna plyta może gorsza w przypadku tego zespołu jeszcze nic nie znaczy.

Prisoner

ale ogólnie nie zarabia na płytach tak jak każdy, poza Ironami którzy i tak pewnie z 80% kasy mają z koncertów ,nie ma się co oszukiwać gdy się wchodzi wyluzowanym do studia nie powstanie taki efekt jak wchodzi się do studia gdy waży się byt zespołu i albo wyjdzie albo będzie ciężko się utrzymać ,wolałbym żeby trochę nowych zespołów przyszło bo nowe płyty starych kapel są takie "bezpieczne" ,a że raczej wiele ich nie przyjdzie to zostają starocie

Prisoner

ogólnie zauważcie,że 90% ważnych płyt powstaje w 10 lat od wydania debiutanckiej płyty, bardzo mało było płyt ,które przeczą tej tezie ,ma na to wpływ wiele czynników, młodzieńcza werwa, najlepsze (25-30 lat) lata dla wokalisty ,świeże pomysły i chyba jeszcze walka o coś, gdy muzycy są już sławni często brakuje motywacji

oczywiście wyjątki są :
Brave New World,PerfectStrangers,Dehumanizer,Painkiller ,no ale nie jest tego jakoś szczególnie dużo ,tymbardziej ,że opisuje zespoły z mocniejszymi dyskografiami od przeciętnej ..kropla w morzu

choć z drugiej strony bardziej cenię zespoły ,które mimo spadku formy cały czas nagrywają,niż takie które są kojarzone z jedną epoką i jadą na jakimś kultowym statusie

Administrator (czuj respekt)

a czaasami bardzo dobra plyta powstaje po zmianie składu w zespole, po poprzednim, dość słabym albumie. Idealnym przykładem są tutaj Heaven And Hell i Burn. pasuje też Master of The Rings.

Swietny Brave New World także został wydany po zmianie składu, z tym że tu mieliśmy do czynienia z powrotem "synów marnotrawnych".

Prisoner

tyle,że Virrtual XI miażdzy dwie ostatnie płyty z Ozzym czy Who Do We Think We Are

Administrator (czuj respekt)

jest lepszy, fakt. ale cy ja wiem, czy aż miażdży?
to podlega indywidualnej ocenie

Public Enema #1

Swoją drogą nie wiem czemu wszyscy nisko oceniają Virtual XI. Owszem płyta chowa się w cieniu lepszego TXF z jednej i reunionu z drugiej strony, ale dla mnie materiał na niej jest naprawdę świetny, tylko jeden utworek/potworek jest trochę za długi Wink

Lepsza od Ozza? Moim zdaniem bezdyskusyjnie, ale to tylko moje zdanie Wink

Co do tezy Krzycha...sporo racji w tym jest i zazwyczaj tak bywa, dotyczy to jednak muzyków którzy świetnie wpasowali się w początek kariery, a potem zaczęło im brakować pomysłów ew.zmiany w składzie były na gorsze. Dla mnie przykładowi Ironi na każdą płytę mieli osobny plan i mnóstwo nowych pomysłów, więc ich zasada niedotyczy.
Ogólnie uważam, że jak muzycy są dobrzy to nie ma różnicy (ok, jest niewielka) kiedy nagrają płytę, zawsze powinien wyjść z tego conajmniej porządnymateriał.

Prisoner

najbardziej nie lubię jak muzycy silą się na pseudo-dojrzałość związaną z wiekiem vide Judas Priest-Nostradamus ,dobrze,że Ironi tego nie robią, zresztą ja cieszę się,że poznałem ich wtedy gdy jeszcze Bruce nie bawił się w poważnego pilota,a Steve nie promował swojej beznadziejnie słabej córki

kojarzyłem ich jako ortodoksyjnych,twardych heavy-metalowców w dżinsach i tak chcę ich kojarzyć ,dlatego bardziej niż Flight 666 kręcą mnie starsze dokumenty

co nie zmienia faktu,że Flight 666 świetny jest ale te sceny z ich prywatnego życia najmniej,mnie to średnio interesuję,nawet przez szacunek dla nich

Janek-dla mnie Who do We Think we Are właśnie ma w sobie w cholerę tego co potem eksplodowało z Morsem, taki tumiwisizm,lekkość, luzackość której u Purpli nie toleruję, najlepszy przykład Woman from Tokyo-że niby to jest klasyk na miarę Speedkinga czy Space Truckin, przecież to jest lekki ,luzacki utworem,sposób śpiewania Gillana "To-ki-joł" ,strasznie wkurza,nie ma tej dzikości,złości ,agresji ...nic dziwnego,żę w Zmierzchu z Purpli najczęsciej to Ivar puszczał

co do dwóch ostatnich z Ozzym,takie tam plumkanie,są momenty jak Dirty Woman,ale za mało klasyczne to w całości

Administrator (czuj respekt)

ale Smooth Dancer to akurat bardzo dobry utwór ze świetną solówką Lorda, tylko że, właśnie Gillan mógłby go zaśpiewać bardziej agresywnie.
a co do Virtuala - zawsze będę mówił że Blaze tam nie pasuje

Prisoner

Jak z kimś rozmawiałem, nie pamiętam już z kim to powiedział, że w latach 70 i 80 powstawało w jednym roku tyle ważnych i świetnych płyt co teraz przez kilkanaście lat. Wiadomo, że w heavy-metalu i hard-rocku ta różnica jest największa, to też inna sprawa.
Myślę, że momentem zwrotnym dla rocka był czas kiedy Ci pierwsi muzycy zaczęli kończyć 40 lat. To już jest wiek, kiedy większość muzyków miało stabilną pozycję i skończyły im się najlepsze pomysły. Czyli to będą początki lat '90. Zmienił się wtedy też klimat wokół muzyki rockowej, przestała odgrywać aż taką rolę.