Deep Purple-House of Blue Light

Prowler

Doskonała kontynuacja Percect Strangers. Tak zawsze będę kojarzył ten album; wspaniały Bad Attitude, nieszablonowy Unwritten Law, rozpędzony Mad Dog, niesamowity wokalnie Strange Ways, równie świetny Spanish Archer. Na każdym utworze Gillan śpiewa znakomicie i daję z siebie wszystko. Redaktorzy, którzy źle oceniali tą płytę to typowo Terazrockowo pieprzenie w stylu "to już nie to"

Administrator (czuj respekt)

Niewątpliwie najbardziej niedoceniany album Parpli. Mówiąc obrazowo, kwintesencja muzyki rockowej, czyli emocje z techniką połączone w doskonałej harmonii. Właśnie, popatrzcie sobie ile emocji ma wokal Gillana w The Spanish Archer, choć w zasadzie śpiewa tam w średnich rejestrach. Bardzo mi się podoba, że nie bali się odkrywania nowych ścieżek w Strangeways, barokowe solo w Dead Or Alive to absolutne mistrzostwo świata.

Prowler

Z tym albumem jest jak z Mob Rules czy Killers. W cieniu poprzedniczki choć poziom w zasadzie ten sam. Ważne przy albumie jest posiadanie takiego klasyka. Heaven and Hell ma utwór tytułowy, Mob Rules takiego utworu nie ma. Podobnie z Iron Maiden i Killers, na "jedynce" jest Phantom. Na Perfect Strangers wreszcie mamy kanoniczny dla zespołu utwór tytułowy.

Album jest bardzo równy ale moi zdecydowani faworyci to Bad Attitude i Strangeways. Choć poza nimi z 4-5 bardzo dobrych utworów się jeszcze znajduje.

Administrator (czuj respekt)

Właśnie ja nigdy nie rozumiałem fenomenu utworu tytułowego z Perfect Strangers. Oczywiście, jest bardzo dobry, ale nie wybija się na tle pozostałych. powiedziałbym wręcz, że otwieracz, "pocałunek ciawara", czy Hungry Daze są dużo lepsze!

Prisoner

na Perfect Strangers to mam taki ranking

1.Knocking at the Back Door, chyba najwięcej się w nim dzieje i znakomite melodie
2.Wasted Sunsets za solo Ryszarda
3.mimo wszystko Perfect Strangers dlatego, że uwielbiam utwory hard-rockowe i heavy-metalowe w średnim tempie
4. w zasadzie cała reszta z A Gypsy's Kiss i Under the Gun na czele

To bardzo równa płyta podobnie jak In Rock. Mówienie, że Child in Time rozwala wszystko na In Rock, a tytułowy na Perfect Strangers jest bardzo głupie. Zwykłe powielanie schematu.

Administrator (czuj respekt)

Jak dla mnie najlepsze solo na PS jest raczej w otwieraczu

Prisoner

Blackmore był wtedy w znakomitej formie. Ciekawe jakby teraz zabrzmiał z Purplami bo widać, że formuła z Morsem się coraz bardziej wyczerpuje. Choć Morse to świetny gość bo czytałem z nim wywiady i też widać po zachowaniu na scenie.